بره خودما گریه کن ننه !

ــ نِنه چره گریه مُکُنی ؟

ــ بره امام حسین نِنه جان ! بره مظلومیتش ! فردا حُسین ره موکوشَن نِنه ! ای الهی قربونِ لب تشنَت بُرم اقا جان !

ــ ای بابا …… نِنه جان ما خودما هَم گاز نِدرم … هَم رَخت و لباس گرم نِدرم … هَم صاب خانه مِخه بندازَما بیرون ! هم کفشام پاره رفته برف مِره توش پام یخ مُکنه ! هم نون شب نِدرم ! هم پول گوشت نِدرم ! هم ابجیم مِخه بره خانه شوهر جهاز نِدره ! هم بابا جانُم سکته کِرده افتاده گوشه خانه ! هم خودت شبا دست درد مِری بَس که خانه مِردُم کار مُکُنی ! تازه دفتر مقشُمَم تِموم رفته مِترسُم بهت بُگم دَعوام کنی واز بگی پول نِدرُم ! ….. نِنه یَکَم بره خودما گریه کن شاید خدا دلش به رَحم بیه ننه ! امام حسین الان تو بهشته اووَخ تو نشستی اینجه براش گریه مُکنی ؟ امام حسین الان تو بهشت هم گاز دره ! هم رَخت و لباس دِره ! هم بجای اب شیر خرما مُخوره ! هم کفشاش سولاخ نیست ! هم بچه هاش دفتر مشق دِرَن ! ………. پَس بره خودما گریه کن نِنه !

^{مسعود مشهدی}