حکایت سانسور در تلویزیون ما، حکایت تازه‌ای نیست. اما گاهی واقعاً آدم حیرت می‌کند از نوآوری‌های رسانه‌ی ملی در سانسور شاهکارهای سینمایی جهان. نمونه‌اش اتفاقی که چند روز پیش درباره‌ی فیلمِ «
افسانه ۱۹۰۰» رخ داد. کمتر دوستدار سینمایی است که پیش از پخش مثله مثله این فیلم از تلویزیون ایران، شخصاً نسخه‌ی سانسور نشده‌ی فیلم را ندیده باشد. بنابراین عجیب است که سانسورکنندگان محترم، با پررویی زاید‌الوصفی، بخواهند سر مخاطب فیلم را کلاه بگذارند.
در ابتدای فیلم، زمانی که کشتی به آمریکا می‌رسد و مجسمه آزادی نیویورک در میدان دید مسافران کشتی قرار می‌گیرد، صدای America را می‌‌شنویم. البته این توضیح صحنه مربوط به نسخه‌ی اصلی فیلم است، وگرنه نسخه‌ای که از تلویزیون پخش شد، شاهکاری منحصر به فردی بود. «رسانه‌ی ملی» لابد با هدف دفاع از ملت (!)، کلمه‌ی America را «رسیدیم» ترجمه کرد و به جای مجسمه‌ی آزادی، نمایی از یک نقاشی از نیویورک را نشان داد! یکی نیست از این آدم‌ها بپرسد آخر شما که طاقت کلمه‌ی America را هم ندارید مجبورید فیلمی مثل «افسانه ۱۹۰۰» را پخش کنید؟!!!!!